Ĉar ĝi elmontras tiujn tonojn fluorakolorojn tre brilaj, tiu ĉi eta saŭro devas esti tre sojfa al kokteloj da inkoj por surstrekaj feltokrajonoj. Tamen, ne vidu en ĝi fanatikulo de la faŝionuiko, kiu vestus flaŝiaĵon por koketi. Tute inverse ! En la vegetalaro plena je suno ĝia tuniko akrakolora faras, ke ĝi estas preskaŭ nevidebla.

La verda lacerto - tio estas ĝia nomo - estas akuzita kruele mordi la ulon kiu stulte provus kapti ĝin.Temas ja pri blagoj, kiel ofte rilate la etajn bestojn. Ĝi ne estas pli agresema ol tukpinĉilo kaj ne mordas. Simple, ĝi brave kalcitras se vi kaptas ĝin.

De marto ĝis juno, periodo de freneza libido, la maskloj ornamas sian kombineon smeraldafluon per bela surĉemizo blua indigo.La intenseco de tiu koloro tradukas la hierarkion, kiel la galonoj sur militistaj uniformoj aŭ kiel la lignaĵoj sur kapo de cervo. Pli la lacerto estas ĉefo, pli ĝia bluo - kaj ĝia ultraviolo ne videbla per la homa okulo - estas akraj.

Kiam du maskloj deziregas la saman femalon, la subulo en la grado kliniĝas kaj preterpsas. Se ne, ekas interbatiĝo kaj la malpli blua el la du riskas foriri senigita je sia vosto. Tio estas la sorto de la venkinto.

                                                               Tradukita el la franca;