Laŭ fidindaj informoj, la nano-eroj inkognite traŝoviĝas en biskvitoj, bombonoj, kukoj, desertoj glaciigitaj...

Necesas uzi lupeon por malkovri la kodon E  171 (an) etete skribitan en la listo de la almiksaĵoj sur iuj pakumoj. Ĉi kodo indikas la ĉeeston da dioksido de titano, nutra almetaĵo kiu substrekas blankecon k brilecon.

Post analizo de ok produktaĵoj, oni vidas, ke la dioksido de titano aperas subforme de nano-eroj en variaj proporcioj. Tamen, kiam temas pri kvantoj  tiom gravaj, la Eŭropa Aŭtoritato rekomendas, ke oni indiku sur la etiketoj mencion " Nano". sed tiu ĉi rekomendo ne estas respektita. Ni sen nia scio manĝas nano-erojn  Tio levas problemon. Des pli, ke la nano-eroj pro iliaj malgrandegaj mezuroj transiras la bilogikajn barilojn. La Nacia Oficejo Pri Nutra Sekureco rekomendas, ke oni protektu la konsumantojn per oferto de produktaĵoj sendanĝeraj do sen nano-eroj.

La  Nacia Asocio de Nutraj Industrioj memorigas, ke la haveblaj donitaĵoj pri dioksido de Titano en nutraĵoj ne indikas prisanajn problemojn". Tamen, iuj industriistoj serĉas alternativon al la dioksido de titano.

Certe, afero sekvota....

                                                            Laŭ la ĵurnalo O.Fr. 26/08/2017.

Ĉiuj boninformitaj esperantistoj scias pri la senĉesa agado de la japana Hori Iasuo kontraŭ la atoma energio. Plie, ekde la katastrofo de Fukuŝma, li alarmas pri la danĝeroj de poluitaĵoj ĵetitaj en la maron. Dume senconsciaj respondesculoj ne hezitas por salti plian paŝon al la endanĝerigo de la homa estonteco. Jen la lasta novaĵo: la japana registaro permesas, ke la kompanio Tepco deĵetas en la oceanon 770.000 tunojn da akvo kiujn oni uzis por malvarmigi la reaktorkorojn post la katastrofo je  la 11-a de marto 2011.

Jen la problemo: la akvo estas infektita per tritiumo,izotopo de la hidrogeno, kiu restas radioaktiva dum pli ol 12 jaroj. Tiu ĉi akvo estas stokita en 580 kuvegoj. Tepco, kiu jam devis mastrumi plurajn likojn, volas forjĵeti ilin. Iuj spertuloj asertas, ke Pacifika Oceano kapablas dilui ĉi tritiumon kaj ke ĝi ne estos danĝera por la ĉirkaŭaĵo.

La kapfiŝistoj, kiuj jam reprenis sian okupiĝon marmeze en la zono, ne konsentas: " Ĉio ĉi okazigos prikvalitajn onidirojn, kiuj vanigos niajn penojn.

Ankoraŭ pli freneza estas la japana kontraŭnuklea movado, fondita post la atoma bombo de Hiroŝima, kiu revigliĝis post la katastrofo de Fukuŝima. Laŭ iaj asertoj, kiuj kontraŭdiras Tepco, la akvoj entenas aliajn radioaktivajn elementojn, ekz. cesiumon 137 aŭ strontiumon.

En Eŭropo, la ekologistaj movadoj asertas, ke la projekcio de forĵetado estas "kontraŭlogika kaj neakceptebla por la maraj ekosistemoj kaj do agadas por, ke la Eŭropa Komisio lanĉas premojn kontraŭ la japana registaro. Sed, ĝis nun nenio efikas.

                                         Laŭ la ĵurnalo "Ouest-France" la 12-a de aŭgusto

Unesko festas  L.L. Zamenhof, kiu mortis en Varsovio en 1917. Lia naskigxa urbo, Bialystok, longtempe estis malfidema en li, vidante liajn ideojn utopiaj kaj dangxeraj. Se Bialystok unue rifuzis festi la patron de la Internacia Lingvo kaj provokis indignon tra la tutaj esperantistaj movadoj kiuj agadas en pli ol 100 landoj, fine la naskigxa urbo klinis sin kaj decidis festi Zamenhof kiel heroo.

Ni diru: Li ja meritas tion !

                                    Laux la franca jxurnalo: Ouest- France: 14/04/17.

Al vi ge-esperantistoj, kiuj tutmonde vizitas nian TTT-ejon, estas agrable prezenti niajn korajn bondezirojn. La tuj alvenonta Novjaro alportu al vi familiajn ĝojojn, profesiajn atingojn kaj ĉiuspecajn progresadojn en nia Afero.

Mi aldonas, ke ni vivas en mondo de tre rapidaj ŝanĝiĝoj kiu malfermas antaŭ ni multe da okazoj por krei, starigi kaj disvolvi novajn formojn de socia vivo.

Ĉiu povos alporti klarigojn al la animala sinteno priskribita en la franca paĝo.

Oni eksponi en najbara urbo desegnaĵojn faritajn per malliberuloj. Oni ne povas ne rimarki la altkvalitojn de tiuj perplumaj desegnoj. Ĉe tiu vido oni demandas sin ĉu la malliberejo estas la taŭga respondo al la homaj devojiĝoj.

Mi ĵus relegis la Tempesto-n de Ŝhakespeare en la traduko de K.Kalocsay, la mondfama hungara tradukisto, kiu frue interesiĝis pri la angla verkisto. Post la traduko de sonetoj, de Lear, de Somermeznokta Sonĝo, li fine proponis La Tempesto-n Laŭdire, Kalocsai asertis, ke post Ŝhekespeare ĉio alia ŝajnas griza. Kaj oni ja povas diri, ke tre rara estas traduko ne ŝajnanta griza al tiu, kiu legis Ŝh-tradukon de Kalocsai.

                                                                                   Vidu: Beletraj kajeroj.