La kursoj pri la antikva liro ĉarmas la gelernantoj…

Mi jam sciis, ke en proksima universitato, estas profesoro pri greka literaturo, kiu deklamas poemojn de Iliado kaj Odiseo pere de antikva liro kaj tial alkutimiĝas hodiaŭajn orelojn al la ĉarmo de la iamaj legendoj.

Tiu de mi nekonata profesoro certe ĝojegos scii, ke aro da gebretanianoj ekis atelieron por prilabori la ludilon de la grekaj ŝafistoj : «  ĉi ludilo estas la praa simbolo de la perbuŝa tradicio ».

La paro kiu inciatis la aferon kreis metodon por starigi la la bazojn kaj malfermi padojn por la barda instruado. Infanoj aŭ plenkreskuloj, ĉiuj rapide asimilas la metodon kaj eble estos ontaj bard(in)oj…

Ĉiuj konsentas, ke estas pli facile ludi liron ol harpon. La liro estas pli facila por elmontri emociojn. Plie, pratikante la liron, oni eniras ian emon al libereco kaj kreeco. La liro celas al valorigo de la individuo. Oni ludas liron el la orelo kaj precipe el la koro !

Ĉu jam ekzistas esperanta grupo de liroludantoj ?

                                                     Eltiraĵo de la ĵurnalo Ouest- France.