Nia amiko, Hori Yasuo, denove raportas pri Fukuŝima. Jen la dilemo:aŭ forĵeti al la maro poluitajn akvojn aŭ stoki ilin en grandegajn akvujojn.

En ambaŭ kazoj la perspektivoj estas mallumaj:

« Ĉiun tagon mi aŭdas pri poluita akvo en la nuklea reaktoro n-ro 1 de Fukuŝima. En mia kapo pli kaj pli grandiĝas timo, ke ni ne povos regi poluitan akvon. Estos ebleco, ke fine TEPCO kaj la japana registaro rezignos regi ĝin, kaj sekve poluita akvo elfluados en la maron kaj poluados la tutan terglobon. Malsame kiel atombombo kaj hidrogena bombo oni ne povas reale vidi la teruran damaĝon, sed poluita radioaktiva akvo disvastiĝanta malrapide kaj nevideble en la maron certe pereos la tutan mondon. »

« Alia granda timo pri tiuj konservujoj estas alia granda tertremo. En la tertremo ĉu tiuj ne difektiĝos pro kolizio inter si kaj pro tremego? Se tio okazos, Japanio finiĝos. »

Espereble, la plej malbono ne ĉiam okazas.....

Kelkaj patrinoj staras unuarange en la kontraŭnuklea batalo.

Post kiam ili forfuĝis el Fukuŝima, tiuj japaninoj forgesas sian tradician flankenstaron kaj alarmas la loĝantaron. La edzoj ne ĉiam konsentas pri tio. En Fukuoka (sudjapanio) deko da patrinoj starigis kontraŭnuklean kolektivon,kiu nomiĝas "Mama gen". Plejparte el ili forfuĝis el sia loĝejo en la norda parto post la nuklea katastrofo de Fukuŝima, en marto 2011, por ke ili protektu siajn infanojn kontraŭ la radiaĵoj.

Eltondaĵo de loka ĵurnalo

Post lia dumjuna vizito nia amiko Hori transdonas novaĵojn pri la sekvoj de la cunamo en la atoma centralo de Fukuŝima. Jen la konkludvortoj de la lasta sendo

Loĝantoj ĉi tie malaperis. Ili nun loĝas dise en provizoraj dometoj en diversaj lokoj. En la urbo mi renkontis unu maljunulon 82-jaran. Antaŭ la dometo li prizorgis legomojn en florvazoj. Plukante la foliojn, li diris al mi: “Mi ne scias, kion fari”. Li perdis domon kaj vendejon de fiŝkaptilaro en la haveno, kaj loĝas kun siaj familianoj en tiu dometo. Li aldone diris al mi: “Mia  edzino mortis. Ŝi falis de la lito kaj ŝia kolo rompiĝis”. Mi ne sciis, kiel respondi. Mi simple diris al li: “Fartu bone!”, kaj adiaŭis lin.
En iu templo mi vidis jenan hajkon:
Eĉ se vi estas junaj,
ne malproksima estas al vi
la bordo de la alia mondo.
Ni emas pensi, ke ankaŭ morgaŭ ĉio estos sama kiel hodiaŭ, sed ofte morgaŭ estos tute alia tago. Vizitante cuname damaĝitajn urbojn, mi ekpensis, ke ĉio estas vere efemera.

Interkultura Centro Herzberg  & Germana Esperanto-Asocio - Filio por Klerigado kaj Kulturo
DE-37412 Herzberg am Harz...la Esperanto-urbo
08.09.2013
 
bonega reklamo por Esperanto
 
Saluton,
de la 4a gxis la 6a de oktobro la urbo Herzberg festos la 20-an jubileon de la gxemelurba rilato kun la urbo Gora en Pollando.
Krom oficialaj kunvenoj jam nun 3 esperantistinoj kaj pentristinoj de la Esperanto-Klubo en Gora, nome
Bozena, Danusia kaj Luczyna prezentas en Herzberg preskau 80 pentrajhojn.
La grandformataj pentrajxoj pri naturo, pejzagxoj, aktportretoj, floroj vere
belegas. Oni povas rigardi ilin jam nun en la gimnazio, en la salono de urba konsilantaro, en la kavalira salono de la kastela muzeo en la urba bibloteko. La urbo organizos kelkajn gazetarajn konferencojn.
 
Krome ni kreis specialan artisman jubilean medalon.
Esperanto kiel nia oficiala pontlingvo ludas gravan rolon inter niaj gxemelurboj, ekz. jam okazis 8 intersxangxoj kun gejunuloj el ambau urboj, multaj korespondajxoj kaj vizitoj.
Je la 4a de oktobro 2013 vespere ni havos festbufedon en la urba biblioteko.
Se vi intencas partopreni bv. antauanonci vin. Bonvenon!
Certe ni ankorau dissendos informojn pri la speciala evento.
Amike kaj samideane salutas
Peter Zilvar     Harald Mantz     Zsofia Korody

La esperantistoj - kaj eĉ tiuj, kiuj estas nur partoprenantoj je la ideo - vidas en E-o mirindan efektivigon. Ĉiuj aliaj tiom multnombraj eĉ ne levas la demandojn : kien tio finatingos aŭ kiel statas tio ? Oni povas veti je multe, ke la plejparto aplombe asertos: "tiu umo jam de longe fiaskis". Nur kelkaj pli favoruloj aŭ cerbumuloj diros: " Ho, ĉu ? Temas pri tiu UTOPIO....

Tiu ĉi vorto naskiĝis en la cerbo de Thomas More, la mondfama angla pensulo kaj ŝtatisto. Dum la somero 1515, More priskribas la Respublikon de UTOPIO, la sola loko sur kiu stariĝis repacigo inter komuna kaj privata intereso. Dumvoje la aŭtoro finpretigas reveman formulon: " Malgraŭ tio, ke neniu homo en Utopio posedas ion, tamen ĉiuj estas riĉaj".

La aŭtoro plezuriĝas je la eltrovo de institucioj, lingvo, kutimoj. Pri la lingvo, More rakontas, "ke la lingvo en Utopio ne havas difektaĵojn rilate la vortotrezoron, sed estas riĉa kaj agrabla je la aŭdo. Nenie en la mondo oni trovas lingvon, kiu pli fidele esprimas tion, kion la komprenpovo konceptis."

Pri tiu lasta aserto, certas, ke Lanti la sennaciista fondinto samopiniis koncerne E-on. Leginte preskaŭ ĉiujn verkojn de Lanti, mi almenaŭ povas diri: Dank'al E-o li poluris lapidaran stilon kiu trudas admiron.

La mondfama franca Profesoro, Axel Kahn klarigas al ni kial li elektis piediri tra la la Franco: " Antaŭ pli ol tridek jaroj, kun amika aro mi ekskursis tra la Centraj Montaroj. Eĉ se ni estis en somero la vetero estis aĉa: frosta vento balais la kreston sur kiu ni iris alte de 1400 metroj. Unue mi kredis je optika fenomeno, kiam tra dika nebulo mi distingis, en tiu frumateno, glimantan formon enfalitan teren. Alproksilmiĝinte, mi rekonis homan silueton: tiun de tre maljuna homo volvita en pluviva kovrilo tapiŝata je aluminio, liaj du anglaj bastonoj ĉeflanke. Hieraŭ vespere, kaptita per la nokto kaj la aĉa vetero, li tranoktis sur loko. Post kiam mi kuraĝigis lin kaj alportis  tre varman kafeon, mi levis al li demandon, kies humiliga stultaĵo ankoraŭ hodiaŭ konsternas min: kion homo ĉe via stato povas fari en tia loko ? la homo revigligita restarigis kaj fikse rigardis al mi: " Viaopinie, mi devus esti en hospico atendante, ke oni pasigas la basenon ? Ĉiu el ni elektas sian vivon. Tiel mi faris."

De tiu tago, Axel Kahn decidis, ke li spertos tian vivmanieron. Tio okazas dum la somero 2013.

En la franca ekzistas vorto, kiu naskiĝis dum la senbrida periodo de 1968 en la studenta medio : polar. La vorto estas mallongigo de policier (polica) al kiu oni aldonis la sufikson ar. Tiu ĉi sufikso ĝenerale havas malŝatan nuancon ; Sed, en la kazo de Polar, la sufikso ar nuanciĝas per familiara kaj malstreĉita etoso : « Mi ne havis nenion por fari, tiam mi legis bonan polar-on. - Hieraŭ vespere mi rigardis tre bonan polar-on (polican filmon).
Se ie en la mondo troviĝas esperantista verkisto kiu sentas sin inspirita je policaj temoj, li povas trovi, ĉe la londonaj « lolardoj » ( bv.noti la malŝatan sufikson ar ) en la tempo de Henriko la VIII-a kaj Thomas More okaze de la « afero » Hunne, riĉhavan kaj elvokivan temon, el kiu li povos prilabori romanon, kiu estos kapabla konkuri kun la mondfama « Je la nomo de la rozo » de la Itala verkisto Umberto Ecco.

Bv.vidi en « Montaigu ».

Spaco kaj tempo, pli ol ia-ajn scienca temo, vekiĝas imagon. Kaj tio pro taŭgaj kaŭzoj. Teatro de la realeco , ili formas la strukturon mem de la Universo. Nia tuta ekzisto, ĉio kion oni faras, pensas kaj vivas, okazas en ia regiono de la spaco kaj en ia intertempo da spaco. Kaj tamen, la scienco penadas por kompreni tion, kion ili vere estas. Ĉu temas pri realaj fizikaj entoj aŭ simple pri sufiĉe utilaj ideoj ? Se espaco-tempo estas realaj, ĉu ili estas fundamentaj aŭ devenas de aliaj pli elementaj konsistigantoj ? Kio signifas pri spaco esti malplena ? Ĉu ekzistas komenco por la tempo ? Ĉu ekzistas sago de la tempo ? Ĉu tiu ĉi fluas nepre el la pasinteco al la estonteco, kiel nia ĉiutaga sperto subparolas ? Ĉu eblas manipuli spacon tempon ?
Tiu ĉi libro priskribas tri jarcentojn de sciencaj pasiaj esploradoj, serĉante respondojn aŭ almenaŭ eretojn da respondoj je tiuj demandoj tiom elementaj kaj tamen tiom fundamentaj pri la naturo de la Universo.

Jen kelkaj linioj de la antaŭvorto de la ampleksa libro (ĉ.700 paĝoj) de Brian Greene : « La Magio de la kosmo » -  tradukita el la angla «  The Fabric of the cosmos ».
Vi povas legi en « Montaigu » kelkajn paĝojn, kiuj espereble vekiĝos ĉe vi avidecon por pliscii.